“Unë kam ardhur si drita për botën, që kushdo që beson në mua të mos mbetet në errësirë.” Gjoni 12:46
Me mijëra kalimtarë befasohen ndërsa kalojnë nëpër rrugët e zbukuruara të qytetit me rastin e Krishtlindjes. E mbi gjithçka tjetër, duket se shikimin ua vjedh ndriçimi i dritave, me mijëra vezullime që përthyhen në beben e syrit.
Duket sikur zbukurimi i qytetit, i shtëpive, madje dhe ngjyrat e rrobave që veshim janë bërë normale. Të gjitha këto bëhen si për të respektuar festën e rradhës. Standardi i dekorimeve sa vjen e rritet. Zbukurimet sa vijnë e bëhen më të bukura. Ushqimi bëhet më i shijshëm. Të kënaqet syri e stomaku. Madje duket sikur të gjitha këto më sipër e venitin çdo problem e varfëri që shohim rrotull gjatë vitit.
Shpesh dhe shumë kollaj e gjej veten me kalimtarët e tjerë. Gëzohem me atmosferën, këngët, zbukurimet, muzikën e bukur që shoqëron këtë kohë të Krishtlindjes, familjen dhe kohën e shpenzuar më miqtë.
E shijoj kohën e Krishtlindjes së tepërmi.
Por, mes gjithë asaj që përmenda më sipër, shpeshherë kam harruar të marr ca kohë mënjanë e të falenderoj Perëndinë për atë që ka bërë Ai. E gjej veten shpesh gjatë kësaj periudhe të vitit duke vrapuar sa në një festë në tjetrën, por duke harruar të festoj Jezusin. Harroj të festoj shpëtimin. Harroj të festoj Princin e paqes. Harroj të festoj Mbretin mbi mbretër. Harroj të festoj Shkëmbin dhe Kalanë e shpëtimit tim. Harroj të festoj Emanuelin, Perëndinë me ne.
Vitet e fundit po mësoj ta festoj Krishtlindjen më me fokus.
Megjithëse akoma kam shumë takime festive gjatë kësaj kohe, po ia vendos vetes synim që të rri më shumë me të Zotin e festës, Jezusin, ndërsa shijoj darkat, dekorimet, qytetin dhe dritat!
Në këtë mënyrë, kur dekorimet dhe dritat e qytetit të fiken, të mos ngelem në errësirë, por të afrohem më shumë me Dritën e vërtetë.
Gëzuar Krishtlindjen!
Rreth Autorit
